Anmeldelse

Borderlands

Tidenes våpenfest

Har du først tatt turen inn i audemarka, kjem du aldri tilbake.

1: Side 1
2: Side 2

Samarbeid i himmelen

Det er mange sterke sider i Borderlands, men den sterkaste er utan tvil samarbeidsmodusen. Den har nokre negative sider, men dei bleiknar fullstendig i den store samanhenga. Å spele aleine kan bli ei litt monoton affære, og difor noko som kan få folk til å ikkje heilt sjå kor fantastisk dette spelet er. Du går eller køyrer over store avstandar, og det er mykje fram og tilbake, noko som gjer spelet tidvis repeterande og keisamt. Når du speler med opp til tre vener opnar derimot ei verd av ekstatisk underhaldning seg.

Den store forskjellen på å spele aleine, og saman med andre, er at spelet opnar for heilt nye taktikkar og framgangsmåtar. Ved å bruke dei forskjellige klassanes eigenskapar, kan ein løyse ei utfordring på heilt andre måtar enn det er mogleg når du spelar aleine. I tillegg kan du løyse nokre av dei langdryge oppdraga kjapt. Om du til dømes skal finne forskjellige gjenstandar, kan dette bli ein langsam prosess aleine. Saman med vener er det fort gjort, og ein er umiddelbart klar til å sanke erfaringspoeng, og gå vidare.

I kampane står ein alltid sterkare, enkelt og greitt sidan død ikkje er ei like overhengande fare som det elles er. Blir du «drepen», vil du først hamne på kne, før du får ein sjanse til å kome deg på beina igjen ved å drepe ein fiende. Dette kan ofte vere vanskeleg om du er aleine, spesielt sidan biletet blir mørkt, og du ikkje alltid ser fienden. Med ein ven ved di side, kan kan reinske opp avskummet, eller bevisst få deg på beina igjen. Å «døy» sender deg berre tilbake til eit tidlegare sjekkpunkt, men det blir samtidig ei pause i intensiteten, ei pause du sjeldan får oppleve når du samarbeider med andre.

Mellom bakkar og berg

Alt er likevel ikkje heilt perfekt. Om du spelar på delt skjerm, vil til dømes inventaret bli for stort for skjermen din, og du må skrolle fram og tilbake for å sjå all informasjon. Samtidig er det ikkje ei heilt god løysing på å spele saman med folk med store gap i erfaringsnivå. Heng du deg på nokon langt over deg, får du ikkje gjort mange oppdrag sidan det er berre den som startar spelet som får velje, og han eller ho kan ikkje velje gamle oppdrag om igjen.

Samtidig manglar spelet ein god måte å dele nye våpen på. Pengar blir automatisk delt, men når det gjeld våpen, er det førstemann til mølla. Dette kunne ha vore løyst ved å gi alle spelarar rett til å seie om dei vil ha det. I tillegg kunne spelet hatt godt av ein god måte å byte våpen på. For å byte må ein kaste frå seg våpen, før andre kan plukke dei opp, noko som kunne ha vore mykje raskare og effektivt, spesielt midt i ein kamp. Det er ikkje noko stort problem, sidan alle finn nok å ta av, men du kan ende opp med varierande personlege erfaringar alt etter kor egoistiske dei du speler saman med er.

Eit anna felt som kan blir sett på som eit problem alt ettersom kva du krev frå eit spel, er den kunstige intelligensen. Fiendane skyt mot deg og sørgjer for at du møter ein konstant vegg av kuler, men ut over det har dei ikkje mykje å by på. Dei gjer ingen smarte val, og om dei kan veksle mellom å sitje bak ei kasse, før dei stikk hovudet fram, gjer dei gjerne det.

Konklusjon

Borderlands er eit herleg spel. Det byr på fleirfaldige timar med moro, og den fantastiske kombinasjonen mellom rollespel og skytespel er nesten perfekt. Det er eit spel som er heilt fantastisk når du spelar saman med andre, og byr på ei engasjerande erfaring ein sjeldan ser. Du er på konstant jakt etter nye våpen og nytt utstyr, og dette sender deg ut i den eine kampen etter den andre. Med eit vanvittig stort utval av forskjellige våpen, blir du heller aldri lei.

Spelet har likevel nokre baksider. Den største er eigentleg at spelet mistar litt av intensiteten når du spelar aleine. Ting tar generelt sett lengre tid, og kjensla av å berre traske merkast. Dette er samtidig det einaste som eigentleg plagar meg. Borderlands er eit glimrande skytespel, eit glimrande rollespel, og heilt fantastisk i sosiale lag. Dette er den nye samarbeidskongen, og eg kryssar fingrane for mykje herleg nedlastbart innhald i tida som kjem.

Borderlands er i sal for Xbox 360 (testet), PlayStation 3 og PC. Vi fekk PC-utgåva til anmeldelse, men får ikkje aktivert den på Steam før amerikansk utgivelse i morgen, tirsdag.

1: Side 1
2: Side 2

Siste fra forsiden